Gdzie?

Gdzie są drzwi, bym mogła wyjść ze świata, w którym jestem? 

Niepostrzeżenie (uciekam)

Budzi się syndrom ucieczki. Takiej, w której nie przebiera się nogami, ile w nich sił, lecz siedzi na łóżku, lekko kiwając – przód-tył-przód-lewy bok-tył-przód-prawy bok – i lekkie zachwianie sprawia, że zamiast do pracy, pójdę tam.

Nie, żartuję tylko. Uciekam wyłącznie w siebie. 

Pomidorowe serce

Cieplej na duszy się robi, po zjedzeniu pomidorowego serca. 

Kryśka i klezmerka (L'Arpeggiata „Mediterraneo”)

Następnym razem Christina Pluhar ze swym zespołem, L'Arpeggiata, przyjedzie do Krakowa nie na festiwal Misteria Paschalia, lecz na Festiwal Kultury Żydowskiej. Coraz bardziej, płyta za płytą, popada w klezmerkę.

Dziesięć lat temu odkryciem było, że można tak grać muzykę dawną lub muzykę ludową, a nie być Jordim Savallem (czytaj: bez zbędnej pompy). Teraz Kryśka poszła drogą „programów” Savallowych, tematycznych odkryć muzycznych. Co tu jednak jeszcze odkrywać? Szczególnie, że w jej przypadku brak rozważań teoretycznych, towarzyszących kolejnym programom „wielkiego brodacza”. Muzyka jest piękna, doskonale wykonana, ale... wszystko to już było...



Krystyno, i tak będę słuchać tej płyty, wiesz o tym dobrze i dlatego to robisz. 

Łokieć i ciasto

Instynktownie, chcąc dodać żółtko do mąki, robię na nie dziurkę łokciem. Tak robiła moja babcia, gdy trzydzieści lat temu, a może więcej, przyglądałam jej się w czasie przygotowywania ciasta na pierogi, makaron czy na drożdżowe z kruszonką. Ten łokieć, ta dziurka.

Wspomnienie sprawia, że czuję obecność babci, a nie żyje od 24 lat.

Poranek

Z kawą, książką i kocykiem na balkonie.

I z niepokojem, mimo wszystko.

Przesądy

Nie kuś losu i nie ubieraj koszulki na lewą stronę, jeśli wiesz, że na lewej stronie jest.

Nie kuś losu, bo los złośliwie odpłaci.

Taki weekend...

Taki weekend zdarza się rzadko: od zalanego sufitu, przez załatwione zaległe sprawy, ważne spotkanie aż do kulminacyjnej konsumpcji MacDo z torby na wynos.

Życzę Wam takich doświadczeń i takich rozmów. 

Prezent („Les Souvenirs”)

W drugiej połowie przykrego dnia dostałam prezent.

David Foenkinos polubił mój tweet o jego przepięknej książce. „Les Souvenirs”, wspomnienia, przypomniały mi, że prawie dziewięć lat życia poświęciłam badaniu pamięci. 

Twarz

Umyj twarz, zrób makijaż i uczesz się. Wyglądaj lepiej niż zwykle. 

Bezcenne rady mojej mamy na depresję.

W poprzek

W poprzek łóżka się obudzić - dzień będzie udany.

Małe zaklęcia porankowe.

Osioł i faraon

– Przyznaj, święty ojcze, że taka przeszkoda nawet osła nie zatrzymałaby w podróży.

– Toteż osioł nigdy nie będzie faraonem.

W poczekalni

Kolorystycznie odstaję w poczekalni, którą przystosowano do barw ziemi.