niedziela, 6 stycznia 2013

Pazurki


Dobrze spotkać bliskich.

Choć do domu, w którym nad wszystkimi odgłosami górują pazurki, trzeba przejechać 300 kilometrów.

sobota, 5 stycznia 2013

czwartek, 3 stycznia 2013

Nadpisanie

Ściągając książkę Yoko Ono na dysk, nadpisałam ją na własnym tekście, kolejnej jego wersji.


Czy to znak? Yoko Ono zastępuje mój własny tekst, a może gorszy pieniądz wypiera lepszy?

Mistrzyni

Pamiętam to olśnienie, gdy po raz pierwszy zapoznałam się z książką. „Oni” pochłonęli mnie raz na zawsze. Nie chodziło o to, że jest to materiał źródłowy, że to prywatne wypowiedzi ludzi, którzy spadli z najwyższych stołków w kraju.

Olśnienie zupełnie inny wymiar miało. Dzięki Teresie Torańskiej zrozumiałam, że rozmawiać można także z ludźmi z innych światów. Z ludźmi, którymi być może się gardzi, być może nienawidzi, a może po prostu obdarza obojętnością. Jakub Berman, Julia Minc i Edward Gierek – to były najbardziej wstrząsające dla mnie rozmowy. Zdjęcie E. Gierka w dresie, biegającego pośród drzew, uświadomiło mi ostatecznie, jak bardzo jednostronnie patrzymy zazwyczaj na świat. Ludzie nieludzcy nabrali człowieczeństwa.



Teresa Torańska była jedną z tych osób, nielicznych na świecie, które potrafiły, spokojnie patrząc w oczy, dociekać najtrudniejszych rzeczy i uzyskiwać odpowiedź satysfakcjonującą dociekliwego, a nawet nastawionego anty czytelnika, nie obrażając zarazem pytanego.

Rozpłakałam się, jakbym kogoś bliskiego, bardzo bliskiego straciła. 

Przegapiłam

I love to write and I assure you I write regularly... But I write for myself, for my own pleasure. And I want to be left alone to do it. 

J.D. Salinger. Urodzony 1 stycznia 1919. Kiedyś tak sobie wyobrażałam życie. Pewnie nie tylko ja.